اگه یه روزی چشمات پر از اشک شد و دنبال یه شونه گشتی که گریه کنی
صدام کن
بهت قول نمی دم که ساکتت کنم منم پا به پات گریه می کنم
صدام کن
اگه دنبال مجسمه سکوت می گشی تا سرش داد بزنی
صدام کن
قول میدم ساکت بمونم
صدام کن
اگه دنبال یه همدرد گشتی تا باهات همراهی کنه
صدام کن
من همیشه همراه تو ام
صدام کن
اگه ………..
نه دیگه دنبال بهونه نگرد که صدام کنی
فقط صدام کن
صدام کن

آدمی اگر پيامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نيست، چراكه:

اگر بسيار كار كند، می‌گويند احمق است! اگر كم كار كند، می‌گويند تنبل است! اگر بخشش كند، مي‌گويند افراط مي‌كند! اگر جمعگرا باشد، می‌گويند بخيل است! اگر ساكت و خاموش باشد می‌گويند لال است!!!

اگر زبان‌آوری كند، می‌گويند ورّاج و پرگوست...!  اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند می‌گويند رياكاراست!!!  و اگر نكند میگويند كافراست و بی‌دين .....!!!

لذا نبايد بر حمد و ثنای مردم اعتنا كرد و جز ازخداوند نبايد ازكسی ترسيد.

پس آنچه باشید که دوست دارید.

شاد باشید.؛ مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود.

انواع خنده های احمقانه ام را می شناسد.گاهی احساس می کنم مرا حفظ کرده،گاهی دلم می خواهد بگویم، کم می­آورم، می­خندم، می­گوید:می­دانم حافظه ات ضعیف نیست،اهل دروغ هم نیستی، پس دنبال کلمات نگرد.سپس خودش تصمیم می­گیرد، نگاه مستقیمش را از چشمانم بگیرد تا کاملاً آب نرفته­ام!

وقتی چشمانم سرخ می­شود، می فهمد، می­خواهم بگویم ولی نمی­توانم...

می­گوید تو رازدار من هستی ولی ...

درد بسیار دارد نمی­خواهم دردی به او اضافه کنم...

سوت و کورم نیازمند فریادم، نمی شود!

مظلوم است، خوبی می کند که بدی ببیند.کسی را نمی­شناسم که به او ظلم نکرده باشد

 زار زدم، گریه کردم،خدایا این موجود نازنین دردستان ما نادانان چه می­کند؟!طلب بخشش کردم،اما او حتی یاد بدی هایم را هم دار زده بود...

آه،چقدر صبر دارد...

چقدر می فهمد و چقدر آرام و ساکت است و چگونه است که در اوج درد قهقهه می­زند!