با من بگو ای دل

از رازهای درونت

زخم های نشسته بر سینه ات

 از سوزش سنگین آهت

با من بگو، از رازهای روزگار

از یادگار نامردمی ها

بر جان خسته ات

با من بگو از راز افسردگی

علت خموشی تلخ

چرایی نگاه سرد

با من بگو از راز چشمان خیست

خاموشی ناگاه لبخندت

منتظر نیستم که چند خطی بنویسی ، دوست دارم اما نمیخواهم

این قانون من است. قانون من که تورا دوست دارد اما نمی خواهد.

برای همین اگر خبر بگیری، خوب است، نگیری دلگیر نمی شوم!.

اگر بنویسی عالی است ننویسی بد نمی شود

بیایی ببینمت حرف ندارد...

نیایی ببینمت می گذرد... بگویی،بنویسی،بخواهی،بپرسی،ببینی،

بمانی،بشنوی،باشی،همیشه باشی!

نزدیک باشی... بزرگ باشی رفیق باشی...

خوب می شود. بهشت می شود، نباشی اما!

جهنم نمی شود. فقط ساعت ها گاهی پدر آدم را در می آورند

فقط ساعت ها گاهی بیچاره ات می کنند...

فقط ساعت ها گاهی...

ایستاده ام….
تنها….
پشت میله های خاطرات دیروز
این جا ….
انگشت هایم را می شمارم
یک.
دو..
سه…
ودست های تو در هم فرو رفته اند
تو ….
غزل را مشت مشت به حراج گذاشتی
که مهربانی ات را ثابت کنی
ولی….
ولی نفهمیدی که من
آن سوی خیابان
انتظارت را می کشم
تو بی وقفه فریاد کشیدی…
ومن ….
دیگر آزارت نمی دهم
زین پس….
قصه هایم را برای هیچ کس تعریف نمی کنم
مطمئن باش…
هنوز هم قافیه را به چشمان تو
می بازم.…
مطمئن باش!