آن لحظه که دلتنگ یارم می شوم

خود به خود هوس باران را می کنم.

آن لحظه که اشک از چشمانم سرازیر می شود

هوس یک کوچه تنها را می کنم

آن لحظه است که دلم می خواهد تنهایی در زیر باران بدون هیچ چتر و سر پناهی قدم بزنم

قدم بزنم تا خیس خیس شوم ، خیس تر از قطره های باران…. خیس تر از آسمان و درختان

آن لحظه که خیس خیس می شوم ، دلم می خواهد باز زیر باران بمانم ،

دلم نمی خواهد باران قطع شود.

دلم می خواهد همچو آسمان که بغضش را خالی می کند ، خالی شوم ،

از دلتنگی ها ، از این شب پر از تنهایی

هرگز به دست اش ساعت نمی بست
روزی از او پرسیدم
پس چگونه است
که همیشه سر ساعت به وعده می آیی؟
گفت:
ساعت را از خورشید می پرسم
پرسیدم
روزهای بارانی چطور؟
گفت:
روزهای بارانی
همه‌ی ساعت ها ساعت عشق است!
- راست می گفت
یادم آمد که روزهای بارانی
او همیشه خیس بود

وای، باران

…………باران
……..شیشهء پنجره را باران شست.
…..از دل من اما،
……………..چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
آسمان سربی رنگ،
………من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.
می پرد مرغ نگاهم تا دور،
……………….وای، باران
…………………………..باران
………………………………پر مرغان نگاهم را شست.
 

گویا دل نیز دیگر مرا یاری نمی کند و او هم مانند آنهایی که فریاد همراهی سر می نهند و در اوج تنهایی ها ، شما را در طوفان دردها ، رها می کنند ، شده است .

      شکایت از دنیا بسیار است ؛ اما مگر می شود دل ، که همواره در نا امیدی ها ،امید است و می درخشد ، مرا تنها بگذارد . پس بگذار بگویم با تو درد ها را ، با تو ای دنیایت غرقِ در نا آرامی ، ای دل . می دانم خسته ای از خستگی ها ، خسته ای از نا مردمی ها ، خسته ای از بی مهری ها ، خسته تر از عاشقی ها ، اما مگر می شود نام دل را بر تو گذارد اگر تمام این خستگی ها  را به همراه نداشته باشی . در ورای تحمل این سختی ها بود که نامت را زیباترین رویای صادقانه نهادند ...